بی‌تفاوتی هواداران آرسنال؛ وقتی ورزشگاه امارات، رویا را به فراموشی سپرد

طرفداری | به نظر می‌رسد هواداران آرسنال بار دیگر با کابوس فصل گذشته مواجه شده‌اند. 

 تماشای بازی برای هرکسی که یکشنبه گذشته تلویزیون را روشن کرد، صحنه عجیبی بود: جایگاهی پر از صندلی خالی. آرسنال در خانه با نتیجه 2-0 مقابل استون ویلا عقب بود و رویای قهرمانی به طرز ناگهانی در خطر قرار داشت. نتیجه بازی اما تنها اتفاق غیرمنتظره نبود، بلکه رفتار هواداران آرسنال نیز تعجب برانگیز محسوب می‌شد. تیمی که پیش از این دیدار، 10 بازی از 11 بازی اخیر خود در لیگ را با برد پشت سر گذاشته بود، قطعا باید مقداری اعتبار در نزد هوادارانش داشته باشد، اما با توجه به خروج زودهنگام آن‌ها پس از گل لئون بیلی و سپس خروج دسته جمعی بعد از گل اولی واتکینز، به نظر نمی‌رسید اینطور باشد. تا سوت پایان بازی، اکثر هواداران ورزشگاه را ترک کرده بودند، به طوری که به راحتی می‌شد نشان توپ جنگی سفید رنگ را در میان صندلی‌های قرمز و خالی سکوهای شرقی ورزشگاه تشخیص داد.

اگر از قبل آگاه نبودید، تصور می‌کردید آرسنال فصلی به مانند منچستریونایتد، چلسی یا شفیلد یونایتد را سپری می‌کند. در واقع، آن‌ها حداقل تا دقیقه 84 همچنان گزینه منطقی برای کسب قهرمانی به شمار می‌رفتند. به جای موسیقی پایان بازی، سکوت حکمفرما بود. نه خشم، بلکه فقط بی‌تفاوتی. تیم میکل آرتتا سزاوار رفتار بهتری بود. ابتدا باید به نکات جانبی توجه کنیم که کم هم نیستند. تیمی که در حال باخت به نظر می‌رسد، همیشه باعث خروج زودهنگام برخی از هواداران می‌شود، به خصوص آنهایی که به دنبال فرار از ترافیک و پایان زودهنگام روز خود هستند. هر کسی که در هر رویدادی شرکت می کند، حق دارد هر زمان که بخواهد آنجا را ترک کند. آن‌ها نه به خاطر خوشحالی استن کرونکه در ورزشگاه امارات ماندگار می‌شوند و نه برای طولانی کردن یک بعدازظهر ناخوشایند جایزه‌ای دریافت می‌کنند.

حضور در ورزشگاه امارات از زمان دوران اونای امری، حس و حالی متفاوت به خود گرفته است. اواخر دوران سرمربیگری امری که اکنون در استون ویلا مشغول به کار است، وضعیت روحی بدی بین هواداران وجود داشت. با این حال، پیشرفت تیم تحت نظر میکل آرتتا در چند فصل گذشته، فضایی شادتر و خوش‌بینانه‌تر را در ورزشگاه شکل داده است. امروز عملکرد تیم آرتتا در نیمه دوم به طرز نگران کننده‌ای ضعیف بود و به تشویق و انرژی هواداران نیاز داشت. اما در عوض، در طول از دست دادن مالکیت توپ که خلاف عادت‌شان زیاد شده بود، اعتراض و ناامیدی هواداران را دریافت کردند. الکساندر زینچنکو هدف اصلی این واکنش‌ها بود و با چند اشتباه، صدای ناله و توهین هواداران بلند شد.

حالا هواداران آرسنال این موضوع را زیر سوال خواهند برد که تیمشان شایستگی قهرمانی را دارد یا خیر. بازیکنان هم شاید همین سوال را از هواداران بپرسند. خروج زودهنگام هواداران از ورزشگاه در شرایطی که تیم به حمایت آنها نیاز داشت، شبیه به رها کردن بود، اما این موضوع، برداشت سختی از یک واقعیت بزرگتر است.

به قلم تام گیبس برای تلگراف